ΚΟΙΝΣΕΠ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΚΗΠΟΣ
ΚΕΝΤΡΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ

Δημοσιεύσεις: οικογένεια

Αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο ηταν η ημέρα του αθλητισμού στα σχολεία.

Άκης Κούβελας |

Κάτω από αυτό τον τίτλο θα έβαζα την λέξη «πόνος», διότι είναι το πιο σύνηθες συναίσθημα που αναγνωρίζω από την κλινική εμπειρία μου με αυτές τις οικογένειες.

Άκης Κούβελας |

Η εφηβεία είναι το ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στην παιδικότητα και την ενήλικη ζωή.

Ένα στάδιο με πολλές εκπλήξεις για τους γονείς τους καθηγητές και όποιον άλλον είναι γύρω από αυτόν. Είναι πρώτα από όλα ένα στάδιο εξερεύνησης όσον αφορά τη σεξουαλικότητα, τα όρια του, της ψυχοπνευματικής του κατάστασης και πολλών άλλων παραγόντων που θα ορίσουν την προσωπικότητά του και βέβαια την πορεία του στη ζωή.

Άκης Κούβελας |

Οι άνθρωποι λέγεται ότι ο  βασικός τρόπος για να επιβιώσουν είναι να είναι σε κοινωνία διότι αυτό τους παρέχει ασφάλεια και μέσα σε αυτή την ασφάλεια μπορούν να αναπτυχθούν και να δημιουργήσουν.

Τον τελευταίο καιρό ήρθα πάλι σε επαφή με το γεμάτο αγωνία ερώτημα κάποιων γονιών, τι θα κάνουμε με το εξαρτημένο παιδί μας; Είναι το πιο δύσκολο ερώτημα που χρειάζεται να απαντήσω.
Καταλαβαίνω ότι είμαι ένας ακόμα επαγγελματίας στο χώρο της τοξικοεξάρτησης, που περιμένουν με αγωνία να τους φανερώσω την μαγική συνταγή. Συνήθως η εικόνα ενός εξαρτημένου, είναι η εικόνα ενός παιδιού που δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του . Για τον λόγο αυτό, ο εξαρτημένος είναι θυμωμένος τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό του, νιώθει τύψεις και ενοχές.

Ο Ανθρώπινος Κήπος είναι ένα κέντρο πολλαπλής παρέμβασης στον κοινωνικό ιστό. Μετά από χρόνια εμπειρίας στο χώρο της ψυχικής υγείας, την ατομική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία, κυρίως στο χώρο της Διαταραχής χρήσης ουσιών και εξαρτήσεων, αλλά και γενικότερα, μας έχει διδάξει ότι η παρέμβαση μπορεί να γίνει πολύ νωρίτερα από την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται αφύπνιση και αυτό είναι δυσδιάκριτο από τους ανθρώπους, διότι κινητοποιούνται μόνο μετά από σοβαρή πίεση, όταν τα συμπτώματα είναι πια πολύ εμφανή.

Η οικογένεια είναι ένας σπουδαίος και σημαντικός θεσμός, ο οποίος έχει χάσει την αξία του σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ένα οχυρό που τα τείχη του γκρεμίζονται σιγά σιγά.
Τα μέλη της οικογένειας είναι απροστάτευτα από πολύ κακές επιρροές και τα δύο σημαντικά πρότυπα, πατέρας – μητέρα, χάνουν ολοένα και περισσότερο την ικανότητα και τη διαχρονική τους αξία. Καθημερινά υποσκάπτονται οι παραδοσιακές αξίες και υπάρχει έλλειψη νοήματος. Ενώ η οικογένεια είναι – ήταν – πρότυπο αξιών και πνευματικών αρχών, χαρακτηρίζεται σιγά σιγά σαν πρότυπο καταναλωτικών αγαθών. Η οικογένεια σε μεγάλο βαθμό δε, χαρακτηρίζεται από υψηλούς ψυχικούς και συναισθηματικούς δεσμούς που καταλήγουν να μην εμπεριέχονται τελικώς στη σχέση με αποτέλεσμα η ίδια η επαφή – σχέση να χαρακτηρίζεται από την παροχή άχρηστων υλικών αγαθών. Η ύλη έρχεται να υποκαταστήσει την επαφή του ψυχικού και συναισθηματικού πάρε – δώσε.