Ζητώντας Βοήθεια για τον Εαυτό σου

Τα μέλη της οικογένειας ενός εξαρτημένου ατόμου βιώνοντας μία ασθένεια η οποία είναι μεταδοτική θα πρέπει να ζητήσουν βοήθεια για την δική τους ανάρρωση. 

Αυτό δε σημαίνει ότι θα στιγματιστούν αλλά αντίθετα θα βρουν τρόπους για καλυτέρευση ποιότητας της ζωής τους.

Σε αυτή τη φάση ας ξεκαθαρίσουμε κάποιες κατευθηντήριες γραμμές 

1ο) Ηθεραπεία για την οικογένεια δεν γίνεται για τον εξαρτημένο αλλά για τους ίδιους

2ο) Άλλο η θεραπεία του εξαρτημένου η οποία είναι δική του ευθήνη (δεν φταιει η οικογένεια για την εξάρτηση κάποιου) και άλλο η ένταξη της οικογένειας στη θεραπεία

3ο) Η ανάρρωση της οικογένειας δεν εξαρτάται από την επιτυχία η αποτυχία του εξαρτημένου για νηφαλιότητα

Όσο κλιμακώνεται και εδραιώνεται η εξάρτηση τα μέλη της οικογένειας , παιδιά , αδέλφια κλπ εκτίθονται σε βία , κακοποίηση , χειραγώγηση και σε πολλές άλλες καταστροφικές συμπεριφορές με αποτέλεσμα σοβαρών συνεπειών στον ψυχισμό όλων. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα από την μία ευννοεί και συντηρεί την χρήση του εξαρτημένου και από την άλλη η ζωή των υπολοίπων αρχίζει να παρουσιάζει διάφορες παθογένειες στον ψυχισμό , στον χαρακτήρα και γενικότερα στην συναισθηματική και πνευματική υγεία ενηλίκων και παιδιών ,συμπεριλαμβανομένων διαφόρων κακοποιήσεων όπως σεξουαλικών κλπ.

Σε αυτές τις συνθήκες οι οικογένεια μόνη της χωρίς φροντίδα συμβουλευτικής υποστήριξης πράτει με  σπασμοδικές ενέργειες συναισθηματικά φορτισμένες που τελικά οι προσπάθειες είναι ανεπαρκείς για να καταφέρει  κάποιο θετικό αποτέλεσμα . Παρόρμηση και εμμονή διακατέχουν τις αποφάσεις των συνεξαρτημένων χωρίς αποτέλεσμα. 

Τα παιδιά της αλκοολικής οικογένειας αν δεν βοηθηθούν  θα βιώσουν ενδεχομένως αναπτυξιακές δυσκολίες , ενδοψυχικές συγκρούσεις ,δυσκολίες με θέματα οικειότητας και εμπιστοσύνης στις φιλικές κοινωνικές και συντροφικές σχέσεις καθώς πολλά ζητήματα θα έχουν μείνει ανεπίλυπτα και θα καθορίζουν την ζωή τους με αρνητικό πρόσημο. 

Τα μέλη της αλκοολοκής οικογένειας αδυνατούν να βιώσουν τα συναισθηματά τουςσε όλη τους την έκταση και κινδυνεύουν και αυτά να αναπτύξουν διαφόρων μορφών εξαρτήσεων με κυρίαρχη την εξάρτηση από ανθρώπους με έντονη τάση θυματοποίησης και αναπτύσοντας διάφορα σύνδρομα όπως της νοσοκόμας , της Στοκχόλμης ζώντας συνέχεια σε ένα έντονο παραλογισμό και επαναληπτικότητας. 

Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο μενού ψυχικής φροντίδας και συμβουλευτικής και το μόνο εμπόδιο για αυτό είναι η άρνηση , η απομόνωση ,ο εγωισμός συν ο φόβος για στιγματισμό. 

Στον Ανθρώπινο Κήπο έχουμε την εμπειρία να στηρίξουμε την ανάγκη για  φροντίδα και συμβουλευτική των μελών κάθε οικογένειας που στο περιβάλλον της έχει κάποιο εξαρτημένο άτομο καθώς και για ψυχοκοινωνική θεραπεία αλλά και εκπαίδευση προετοιμασίας για παρέμβαση (INTERVENTION) στο εξαρτημένο μέλος για να δημιουργηθεί ένα ρήγμα στην σθεναρή του άμυνα για συνέχιση της χρήσης.