H Eξάρτηση σαν στάση ζωής

Ο κάθε είδους  εξαρτημένος που είναι υπό το κράτος του καταναγκασμού και της εμμονής,  έχει  συνδέσει τη ζωή του με το αντικείμενο της εξάρτησης  του και  δεν χωράει δυστυχώς  σχεδόν τίποτε άλλο  ανάμεσα σε αυτόν και την ουσία της αρεσκείας του εάν μιλάμε π.χ. για τοξικοεξαρτημένο. Όσο περνάει ο καιρός και η εξάρτηση παγιώνεται, οι μηχανισμοί της Άρνησης,  της  Αυτοδικαιολόγησης,   της Εκλογίκευσης  και άλλοι αμυντικοί μηχανισμοί,  δυσχεραίνουν το έργο της παρέμβασης ώστε ο εξαρτημένος να αναγνωρίσει και να παραδεχτεί το πρόβλημα που υπάρχει ώστε να ζητήσει βοήθεια.

Η εξάρτηση καθιστά το άτομο αιχμάλωτο και το πρώιμο κίνητρο της ευφορίας τον βάζει σε ένα κυνήγι  μαγισσών, το οποίο είναι μια πλάνη, αλλά παράλληλα και τόσο αποπλανητικό γιατί όπως λένε η ευχαρίστηση  που παίρνει  μοιάζει με χίλιους οργασμούς. Οπότε όταν κάποιος πιστεύει ότι κρατά  το κλειδί της ευχαριστησής του,  δεν θα το αφήσει εύκολα από τα χέρια του και για να το αφήσει θα πρέπει  να βιώσει συνέπειες, δυστυχώς.

Οι συνέπειες  είτε προκαλούνται από την ενεργό εξάρτηση και τις χωρίζουμε σε σωματικές, ψυχικές , κοινωνικές,  οικονομικές ,ηθικές ,επαγγελματικές ,σεξουαλικές, νομικές, σχολικές ή αυτές  που προκαλούνται  από το περιβάλλον του εξαρτημένου  όπως  η οικογένεια του εάν αυτή βέβαια έχει πάρει συμβουλευτικές κατευθύνσεις από μια δομή που είναι απολύτως απαραίτητο.

Μάλιστα αυτές του περιβάλλοντος του ατόμου είναι οι πιο σημαντικές και αυτές είναι  τα όρια τα οποία να είναι ξεκάθαρα να μην επιτρέπεται η χρήση στο οικογενειακό περιβάλλον, όχι στις στείρες υποσχέσεις,  να υπάρχει κοινή γραμμή στην οικογένεια, να μην καλύπτουμε,  να μην δίνουμε χρήματα για χρήση , μην διαθέτουμε το σπίτι για αποτοξίνωση  ή να κάνουμε τους νοσοκόμους δίνοντας αγωγές. Να καταλάβουμε ότι  δεν κάνουμε τους γιατρούς και  κυρίως αυτό που πρέπει  να κάνει  η οικογένεια είναι να υιοθετήσει μια ακέραια ουσιαστική και δυνατή στάση ζωής.

Αν κατανοήσουμε τα παραπάνω για την δύναμη που ασκεί η εξάρτηση, θα καταλάβουμε  γιατί  η οικογένεια χρειάζεται  και αυτή επίσης να αντλήσει δύναμη,  διότι ο εξαρτημένος είναι έτοιμος  να δώσει τη ζωή του και την ελευθερία του,  μέλη του σώματός  του, να σκοτώσει  και το παιδί του ακόμα, με αυτή τη δύναμη  έχει να κάνει κάποιος .

Είναι καθαρά θέμα της οικογένειας να ξεβολέψει τον εξαρτημένο. Κανένας  άλλος δε μπορεί να το κάνει, οι άλλοι όπως δομές, επαγγελματίες ψυχικής υγείας , ψυχίατροι κλπ. θα ενεργήσουν μόνο αν κάποιος εξαρτημένος  τους κτυπήσει την πόρτα και ζητήσει βοήθεια, αφού η οικογένεια έχει  παρέμβει με ουσιαστικό τρόπο  και τον έχει ωθήσει στη θεραπεία.

Εν κατακλείδι  το περιβάλλον χρειάζεται γνώση , ομάδα ανθρώπων για να προχωρά  παρά τον φόβο  που αισθάνεται, εμπιστοσύνη στους  συμβούλους και μέσα από αυτή την εμπειρία  βιώνει και μια ουσιαστική  πνευματική και προσωπική  ανάπτυξη, η οποία δείχνει   ότι  όσο  και απαιτητική να είναι μια κατάσταση  πάντα εμπεριέχει το στοιχείο της εξέλιξης και της ωρίμανσης.